- ὕμνος
- ὕμνος, ου, ὁ (s. ὑμνέω; Hom.+) a song with religious content, hymn/song of praise esp. in honor of a deity (ὕμνος θεῶν Aeschyl., Cho. 475; Pla., Leg. 7, 801d; Athen. 14, 627f.—Pla., Rep. 10, 607a; Athen. 1, 22b; 14 p. 626b; Arrian, Anab. 4, 11, 2; SIG 449, 2 τοὺς ὕμνους τοῖς θεοῖς; 450, 4 θεῷ ὕμνον; 695, 29; OGI 56, 69; PGiss 99, 8 [II A.D.]; POxy 130, 21. On hymns of var. kinds s. Pla., Leg. 3, 700b; Menand. Rh. p. 333. S. Pauly-W. IX 1, 141f.—Ps 39:4; Is 42:10; 1 Macc 13:51; PsSol; TestAbr A 20 p. 103, 27 [Stone p. 54]; TestJob; Philo; Jos., Ant. 7, 305 [w. ᾠδαί] al.; TestLevi 3:8; TestGad 7:2; SibOr 3, 306; Just., A I, 13, 2; Hippol., Ref. 4, 49, 3 ὕμνους ἀναπέμπειν τῷ θεῷ; loanw. in rabb.) w. ψαλμοί (Jos., Ant. 12, 323), ᾠδαὶ πνευματικαί Eph 5:19; Col 3:16 (Diod S 5, 46, 3 ὕμνοι μετʼ ᾠδῆς in praise of the πράξεις of the gods and of their εὐεργεσίαι εἰς ἀνθρώπους; TestGad 7:2). ἀκούσασα τῶν ὕμνων αὐτῶν you who heard (the angels’) songs of praise GJs 15:3 (ὕμνον pap).—JQuasten, Musik u. Gesang in d. Kulten der heidn. Antike u. christl. Frühzeit 1930; RMessenger, Christ. Hymns of the First Three Cent.: Papers of the Hymn Soc. 9, ’42, 1–27; GSchille, Früchristliche Hymnen, ’62; JKroll, Antike 2, 1926, 258ff, Gnomon 5, 1929, 30ff; D. christl. Hymnodik bis zu Klemens v. Alex.2 ’68; RDeich-gräber, Gotteshymnus u. Christushymnus in der frühen Christenheit: Studien zur Umwelt des NT 5, ’67, 188–214. S. ᾂδω, ᾠδή.—Pauly-W. IX/1, 140–83. DNP V 788–97. RAC, Lieferung 126, 915–46. DELG. M-M. TW.
Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία. 2015.